Stare przepisy

Kilkanaście pięknych, dużych, ususzonych borowików wypłukać, nastawić w garnku z rozmaitą włoszczyzną, parą cebul, marchwi, kilku ziarnami angielskiego pieprzu, i zalawszy wodą, gotować to wszystko, aż grzyby będą miękkie. Skoro przestygnie, sklarować kilku białkami i znowu z niemi zagotować, po czem przecedzić przez sito do wazy, gdzie posiekany kopr czy pietruszka zielona być powinny. Do tej zupy spuszczają się kluski zaparzane, albo makaron włoski, lub kaszka gęsta z drobnych krupek w kostki krajana. Można tę zupę dawać i bez masła; ale trzeba dodać do niej ugotowanych kalafiorów, lub pokrajanych szparagów. Dla odmiany robi się także i kwaskowatą; dolać do smaku z grzybów burakowego rosołu, a na wydaniu zabielić suto śmietaną. Do tej ostatniej zupy farsz z ryby, grzyby poszatkowane w paski, lub pierożki podsmażone grzybowe są najwłaściwsze.

Przepis pochodzi z książki kucharskiej
„KUCHARKA LITEWSKA”
Przepisy gruntowne i jasne
własnem doświadczeniem sprawdzone.
„W. A. L. Z. (Wincentyna A. L. Zawadzka)”
(WILNO 1881)