Stare przepisy

Najsmaczniejszy jest drób pieczony na rożnie. Do pieczenia w rondlu kładzie się drób grzbietem na spód i nie odwraca w pieczeniu. Od czasu do czasu należy tylko podnieść widelcem, aby skórka nie przywarła do dna. Piec wolno i polewać często tłuszczem, gdyż w wysokiej temperaturze skóra może się pokryć ciemnymi pęcherzykami. Gdy pieczyste jest już zrumienione, a nie dość miękkie, należy je przykryć czystym papierem, aby nie rumieniło się więcej, lecz tylko dopiekało. Dobrze upieczony drób powinien mieć złoty kolor, skórkę kruchą i chrupiącą. Młodym kurczętom wkłada się pod skrzydełka wątróbkę, żołądek i odwraca je na grzbiet. Do kaczek i gęsi, gdy są dobrze tuczone, nie potrzeba dodawać tłuszczu. Przed pieczeniem wyjąć z nich sadło, natrzeć wewnątrz roztartym na proszek majerankiem, włożyć można do środka kilka jabłek, które czynią mięso kruchym i dodają miłego zapachu. Na półmisku okłada się tymi jabłkami pieczyste. Drób pieczony łatwiej można podzielić, gdy jest przyrządzony z nadzieniem. Indykom wypełnia się nadzieniem podgardle, młodym kurczętom skórę od przednich kończyn po skrzydełka, gdyż w tych miejscach drób ma najmniej mięsa, aż do grzbietu, dzięki czemu kurczę nabiera pełnych kształtów. Otwory należy pozeszywać. Gęsiom, kaczkom i kurom nadzienie wkłada się do środka i w podgardle. Gołębie nadziewa się jak kurczęta. Poderwać skórę trzonkiem łyżeczki, nakładać nadzienie, rozprowadzić równo cienką warstwę, pozostałą zaś masę włożyć do środka.

Przepis kulinarny pochodzi z książki kucharskiej
Jak gotować: Praktyczny podręcznik kucharstwa
Maria Disslowa
Wydawnictwo Polskie R. Wegnera w Poznaniu
1931 r.