Galareta z wina
Oczyścić 8 nóżek cielęcych, odrzucić kopytka, zalać 6-ciu kwartami wody i rozgotować dolewając wody na miazgę, mieszając aby nie przypadło do rądla i nie zbiegło. Przecedzić przez gęste sito i zastudzić w misie. Nazajutrz wyrzucić na stół, skroić z wierzchu tłustość, a fuz ze spodu; roztopić oczyszczoną galaretę na ogniu, wlać butelkę stołowego białego wina, włożyć półtora funta cukru otartego o skórkę 2 cytryn, sok z nich, 5 lub 6 białków rozbitych z łyżką zimnej wody, zmieszać to i postawić na wolnym ogniu. Skoro się czysto wyklaruje
i tyle wygotuje, że zostanie płynu 2 kwarty i pół, przecedzić przez gęstą serwetę i wlać do formy z otworem we środku, resztę płynu rozlać do małych foremek, postawić na lód a na wydaniu zamoczyć do ciepłej wody i wyłożyć na półmisek.
Można do galarety włożyć kilka goździków lub cynamonu, dla odoru.
Ta galareta będzie koloru złotawego, a dla nadania jej odmiennej barwy, oddzielić część sklarowanego płynu i zafarbować go łyżeczką kokcyoneli.
Najładniejsza galareta cieniowa; na ten cel trzeba ją podzielić na kilka części i stopniami coraz więcej zafarbowaną dolewać, ostudzając po wlaniu każdej części.
Dobrze też dla ozdoby, po nalaniu połowy galarety do formy, ułożyć na każdem miejscu fugowanem, czyli na wklęsłościach formy u brzegu po jagodzie winogronowej, i zalać drugą połową galarety na wierzch.
Mus robi się z każdej galarety. Oddzieliwszy połowę sklarowanej już i gotowej do rądla, ubić ją miotełką na lodzie na pianę, nalać połowę formy klarowną galaretą, zastudzić, na wierzch włożyć mus i postawić na lodzie.
Każdą galaretę można robić z nóżek, żelatiny, której bierze się 4 1/2 łótów na formę z garniturem lub z klejem rybim, tego ostatniego biorąc na cztery formy z foremkami pół funta, to jest, na każdą formę po cztery łóty.
Prawie wszystkie galarety (wyjąwszy te, które się robią ze smażonych soków), potrzebują półtora funta cukru na formę z garniturem.
Przepis pochodzi z książki kucharskiej
„KUCHARKA LITEWSKA”
Przepisy gruntowne i jasne
własnem doświadczeniem sprawdzone.
„W. A. L. Z. (Wincentyna A. L. Zawadzka)”
(WILNO 1881)
