Stare przepisy

Pół kwarty mąki, 1 jajko, łyżeczkę masła, łyżkę wody gorącej rozbić na dość wolne ciasto, które tak długo trzeba wygniatać na stolnicy, aż bąble zaczną się pokazywać, wtedy ciasto zaokrąglić, posypać trochę mąką i nakryć gorącem naczyniem, najlepiej glinianym tyglem. W pół godziny rozłożyć czysty obrus na stole, posypać zlekka mąką, ciasto położyć w środku, rozwałkować o ile się da, a potem skropić roztopionem masłem, chwytając palcami i dłonią od spodu, rozciągać ciasto ku sobie tak długo, aż stanie się cienkie jak papier; nie zważając na to, że się gdziekolwiek rozerwie. Tak rozciągnięte niech poleży aż trochę obeschnie; potem skropić roztopionem masłem, posypać tartą bułeczką, na to włożyć drobno uszatkowane jabłka z cukrem i cynamonem, rozrzucając po całem cieście, dodać
też można trochę rodzenków bez pestek. Zrobiwszy to, zwinąć ciasto w wałek, niezważając iż się porozrywa, ułożyć w rądlu wysmarowanym małem, zwijając w ślimak lub też ułożyć na brytfannę i wstawić do gorącego pieca na 3 kwadranse. Można, gdy jest na wpół upieczony, polać kwaśną śmietaną i dopiec, a później wyłożyć na półmisek, posypać cukrem i wydać.

Przepis pochodzi z książki kucharskiej
„PRAKTYCZNY Kucharz Warszawski”
zawierający 1503 przepisy różnych potraw
oraz pieczenia ciast i przygotowywania zapasów spiżarnianych.
(Warszawa 1886)

numer przepisu: 622