Stare przepisy

Korzonki ajeru do smażenia kopać w połowie miesiąca Maja i przy końcu Września; moczyć w naczyniu drewnianem w zimnej wodzie przez dni 9, co dwa dni odmieniając wodę; potem ułożyć w rądlu, nalać zimną wodą i gotować, grubsze korzenie przez godzinę, a cieńsze trzy kwadranse. Odcedzić z wody i ostudzić oblewając zimną wodą, niech w niej stoi całą dobę. Potem obierać z gładkiej strony i kroić w tabliczki; za odkrojeniem pierwszej i drugiej tabliczki, znajduje się zwykle żyłowatość, którą trzeba wyrzynać, i tak pokrajany ajer znowu nalać zimną wodą i trzymać przez dni 6, co dwa dni odmieniając wodę. Potem wybierać na obrusy z wierzchu onemi przykryć i zwolna rękami wyciskać, aby woda wysiękła. Odważyć na funt ajeru, cukru najlepszego gatunku 2 funty i 8 łótów; układać ajer w naczyniach polewanych lub fajansowych, i każdy rząd przesypywać grubo utłuczonym cukrem. Ile funtów ajeru ma się smażyć, tyle osobnych naczyń bierze się do ocukrowania, gdyż więcej nad jeden funt na raz nie daje się smażyć. Tak nacukrowany ajer powinien stać najmniej 3 dni. potem złożyć do mosiężnego kociołka w którym, ma się smażyć, wlać 3 łyżki stołowe zimnej wody, i na dynarkach nad węglami smażyć dopóki ulep spuszczony z łyżki nie będzfe się ciągnął, nie zaś kroplami spadał. Smażąc trzeba często mieszać srebrną łyżką. Po usmażeniu zdjąć z dynarek, żeby cokolwiek ostygło, (w przypadku zaś, gdyby ajer się przesmażył trzeba wlać kilka kropel zimnej wody); potem wybierać na papier i układać w rzędy; (papier powinien być gęsty, przez któryby woda nie przesiękła), na każdy korzonek nalewać ulepu i ostudzić. Ulep pozostały zlać do miski, dobrze go wytarć i nakładać nożem na ajer na tę stronę, która była przy papierze; niech tak ulukrowany zasycha przez dni kilka. Konserwuje się w miejscu suchem.

Przepis pochodzi z książki kucharskiej
„KUCHARKA LITEWSKA”
Przepisy gruntowne i jasne
własnem doświadczeniem sprawdzone.
„W. A. L. Z. (Wincentyna A. L. Zawadzka)”
(WILNO 1881)