Stare przepisy

Budynie gotują się w formach na parze lub w serwecie.
Wypłukać kilka razy w zimnej wodzie gęstą i mocną serwetę, aby odjąć wszelki zapach mydlany, wysmarować wyciśniętą z wody na środku masłem, na objętość okrągłego półmiska, włożyć budyniową masę i związać tak, aby między nią i związaniem nie pozostało zbyt wiele, ani zbyt mało próżnego miejsca; w pierwszym razie budyń będzie płaski i niepozorny, w drugim twardy, dla tego że nie miał miejsca do wybrzęknienia. Włożyć potem do wielkiego garnka lub rądla, napełnionego wrzącą posoloną wodą i gotować godzinę lub półtory, stosownie do lekkości massy. Końce serwety przewiązać i zawiesić na kiju, aby budyń gotował się wolno pływając w wodzie; trzeba go też kilka razy obrócić, ażeby się ze wszystkich stron równo odgotował. W miarę wygotowywania się wody, należy wrzącej dolewać. Oszczędniej jest zamiast smarowania serwety masłem, oparzyć ją i wymoczyć we wrzącej wodzie, potćm wycisnąć i nie smarując masłem, zawiązać budyniową massę i gotować, a na wydaniu da się wyjąć.
Ugotowany budyń przełożyć na przetak, aby ociekł z wody, rozwiązać, rozłożyć serwetę, nakryć półmiskiem i przewrócić, a przetak i serwetę odjąć ostrożnie.
Łatwiejszy sposób gotowania budyniów w formie na parze, dla tego też prawie wszystkie tym sposobem gotować zalecamy, postępując następującym sposobem: Należy mieć formę miedzianą lub blaszaną z rurką we środku umyślnie do budyniów sporządzoną. Wysmarować ją masłem, osypać sucharkiem, nałożyć niepełno budyniową massą, nakryć, wstawić formę do wielkiego rądla, w którym powinno być na dwa palce wrzącej wody, przykryć szczelnie i gotować podlewając wrzącą wodą, aby jej zawsze było trochę na spodzie rądla.

Przepis pochodzi z książki kucharskiej
„KUCHARKA LITEWSKA”
Przepisy gruntowne i jasne
własnem doświadczeniem sprawdzone.
„W. A. L. Z. (Wincentyna A. L. Zawadzka)”
(WILNO 1881)